Blog-Beiträge - APARTHE kommunikatie

Astrid Koops-Tippersma oog in oog met De Grote Drie

11/3/2017

Foto

Fietsend naar het Theater, valt de geel verlichte toren, die aangeeft dat er vanavond ( 11 maart 2017) een muziektheater voorstelling plaatsvindt, veel minder goed op dan normaal. De voorjaarskermis is neergestreken in Sneek en dit zorgt voor de nodige reuring op het Martiniplein. In het Theater is het al druk en gezellig. Ik voel me vrij jong bij de toch hoofdzakelijk oudere echtparen en gezellige kletsende dames. Het ontvangst is zoals altijd erg vriendelijk en gastvrij. Bij de kassa krijgt een echtpaar zelfs, bij hoge uitzondering, twee kaartjes voor deze show van de spontane gastvrouw omdat ze zich per ongeluk een avond vergist hadden. En bij het ophangen van mijn jas maakt de dame in de garderobe een vriendelijk praatje met me. Ook de heren achter de bar zijn weer vrolijk als vanouds bij het serveren van een overheerlijke cappuccino.
Op de dag dat een andere grand dame van het Nederlandse toneel, Kitty Courbois plotseling komt te overlijden, spelen De Grote Drie in Theater Sneek. “Een eigenzinnige, bezielde vrouw die het toneel een onvergetelijke stempel meegaf”, aldus Toneelgroep Amsterdam. Dit geldt eigenlijk ook voor de 3 dames die vanavond op het toneel staan: Adèle Bloemendaal (1933 -2017), Conny Stuart (1913 - 2010) en de in 1938 geboren Jasperina de Jong. Op prachtige wijze gespeeld door Ellen Pieters, Frédérique Sluyterman van Loo en Hanneke Drenth.
Een hilarisch samenzijn van drie voormalige theaterdiva's op één podium, gaat dat samen? Ja, dat kan! Het zijn stuk voor stuk top-actrices met de gouden stemmen van 'De Grote Drie' die op het toneel staan te schitteren. Met een hoofdrol voor hun mooiste liedjes als 'Dobbe, Dobbe Dobbe', 'Ik hoef alleen maar even zo te doen',' Wat heb je gedaan, Daan', 'De vleselijke woning', 'Het is over', 'Wat voor weer zou het zijn in Den Haag', 'De Wandelclub' en 'Roll another one'. Met een live orkest en geflankeerd door David van den Tempel (Gabriël) brengen de drie “een performance dat we nooit zagen, maar toch érg hebben gemist”, aldus artistiek directeur Hans Cornelissen.
Al zeggen de liedjes mij persoonlijk iets minder, ze worden door het in grote getale aanwezige publiek vaak gretig meegezongen. Wat mij met name opvalt is dat de dames stuk voor stuk prachtig kunnen zingen en dat ik met name Ellen Pieters de ’rol van haar leven’ (tot nu toe) zie spelen. Het geheel is doorspekt met de typische en veelal sarcastische humor van de blonde Amsterdamse. Al met al een mooi en boeiend muziektheaterstuk met een goed verhaal, prachtig gezonden liedjes en heerlijke humor.
Als ik de sfeervolle foyer weer verlaat en buiten kom, ben ik meteen weer terug in het hier en nu. De kermisattracties draaien nog volop op deze mooie zaterdagavond en de moderne muziek schalt zoals altijd uit de grote boxen. Ik kijk nog even naar de voornamelijk jonge bezoekers die in groepjes op het plein verzameld staan en zich afvragen of ze nog een keer in de Break Dance gaan of toch de Booster zullen proberen. Er is nog leven na De Grote Vier…
Astrid Koops-Tippersma

Trip down Memory Lane met het Theater van het Sentiment

23/2/2017

Foto

Heel herkenbaar zijn alle beelden en liedjes die tijdens de show worden getoond en gespeeld. Ook voor een blogger geboren in de ‘early seventies’ is het mooi om beeldmateriaal en bijbehorende muziek vanaf de jaren 50 te beleven in Theater Sneek. Dit alles vocaal begeleid door 2goede vocalisten, een fantastische live band en een zeer ervaren radiopresentator die met veelal persoonlijke verhalen de avond aan elkaar praat.
En ervaren is radiorots in de branding Marc Stakenburg. Daags na de show op 17 februari 2017 in Theater Sneek vierde hij alweer zijn zestigste verjaardag en zit daardoor al meer dan 36 jaar in het vak. Inmiddels maakt hij een programma voor 40UP radio vanuit Desmet Studio’s in hartje Amsterdam. “Heerlijk, vlakbij mij om de hoek en erg gezellig met veel andere radiomakers.”, zo vertelt Marc. Maar daarvoor heeft hij maar liefst 12 jaar meegewerkt aan ‘Theater van het Sentiment’, het geesteskind van Stefan Stasse. Met een aantal prijzen op zijn naam heeft de nog jong ogende Marc met groot succes de nodige sporen achtergelaten bij diverse radiozenders. Zeer geschikt dus om, ter ere van het 20-jarig jubileum van het veel beluisterde radioprogramma, de 30 voorstellingen door heel Nederland te begeleiden en presenteren.
Zoals gezegd, een theatershow die stilstaat bij een aantal mooie momenten en nummers uit de jaren vijftig, zestig, zeventig en een beetje tachtig. Doorspekt met anekdotes door Marc. “Wat ik het leukste vind is eigenlijk de interactie met de zaal, door het stellen van vragen en de quiz, die uiteraard niet mag ontbreken op zo’n avond!”, aldus de sympathieke duizendpoot. Persoonlijk vind ik de mix erg goed. Het enige minpuntje in mijn ogen is dat de goed zingende maar nog jonge vocalisten David Dam en Camilla Alfieri de zaal niet helemaal mee krijgen. Pas op het laatst kwam het echt los toen publiek werd uitgenodigd om te komen dansen op het podium (waaronder ondergetekende…). De 2 optredens van speciale gast Iris Kroes daarentegen spraken mij wel heel erg aan. Voor mij de Nederlandse Adele.
Op mijn vraag van wie Marc in de jaren zestig fan was, antwoordt hij, “In eerste instantie was ik voor de Beatles maar zo langzamerhand is dat steeds meer omgedraaid naar de Rolling Stones, haha.” Wat mij betreft een goede keuze, maar ik heb ze zelf helaas niet bewust meegemaakt in hun beginjaren. Wat Marc nog het meest aanspreekt, is de geschiedenis van de muziek, “Terug naar de roots, bijvoorbeeld muziek uit de jaren ’50 en de blues uit onder andere Chicago en hoe die stromingen ontstaan zijn, vanuit gospel, naar soul, disco en funk.”
Wat mij betreft blijft deze muziek, hoe oud ook, nog altijd de moderne en nieuwe stromingen beïnvloeden. En nog belangrijker: de nummers zijn tijdloos en onnavolgbaar. Ze blijven goed. Dit blijkt wel uit het enthousiasme van de zaal zo nu en dan als er weer een ‘gouwe ouwe’ ingezet wordt. Prima show in Theater Sneek, alhoewel hij mijns inziens ook niet zou misstaan in een kleinere zaal waar het publiek staand (of swingend) er nog meer van zou kunnen genieten.
Astrid Koops-Tippersma

Watskeburt?!: hilarisch, komisch, creatief, innovatief èn absurd!?

8/1/2017

Foto

Het wordt in de flyers en digitale media ‘musical’ genoemd. Maar wat is dat nou eigenlijk precies? Een musical is een ‘vorm van theater waarin gesproken tekst, muziek, zang en dans gecombineerd worden. Meestal worden en kleurrijke kleding en decors gebruikt.’ Als je het op de letter bekijkt, is Watskeburt inderdaad een doodgewone musical. Echter ligt in dit stuk niets voor de hand…
Om de woorden van Henk Poort, één van de hoofdrolspelers, te citeren: “Watskeburt?! is eigenlijk een anarchistisch hiphopsprookje.” En dat dekt inderdaad veel meer de lading. Het is een visuele komisch-muzikale achtbaan waarin de meest absurde scènes, verrassende locaties en niet voor de hand liggende personages afgewisseld worden met bekende en nieuwe nummers van de in 2005 bekend geworden Amsterdamse rapformatie ‘De Jeugd van Tegenwoordig’. Een stuk waarin de leden van deze groep, Willie Wartaal, Vjèze Fur en Faberyayo èn hun vaste producent Bas Bron op vakkundige wijze gespeeld worden door poppen.
Ik word door de sympathieke acteur, die in het stuk maar liefst drie rollen vertolkt, begroet met ‘Nou goeie.’ Hij verklaart in zijn jeugd vele vakantie-uurtjes doorgebracht te hebben in Bakhuizen en dat het Fries hem daarom niet geheel vreemd is. Het lijkt mij meteen een ‘bjusterbaarlik’ idee om in zijn toekomstige project, het eerste soloprogramma van Henk Poort, ook een Fries lied te gaan vertolken.
Na het lezen van het script voor dit ‘toneelstuk’ was de in de Jordaan geboren bariton en speler in zowel musicals, opera’s, series als films meteen enthousiast. “Het is iets nieuws voor mij en de hypotheek moet ook gewoon betaald worden.’’, aldus een lachende Henk Poort. “Eerlijk gezegd had ik nog nooit van De Jeugd van Tegenwoordig gehoord, maar gelukkig konden mijn twee tienerdochters me kennis laten maken met deze creatieve mannen.”
De uit Drachten afkomstige componist en tekstschrijver Peter van de Witte, bekend van het cabaretduo Droog Brood en onder andere acteur in de speelfilm ‘De Grote Zwaen’ (persoonlijke aanrader!), zou aanvankelijk alleen de muziek voor het stuk componeren. “Maar toen de oorspronkelijke regisseur zich terugtrok, dacht ik, dan wil ik het zelf wel doen. Ik was al zolang betrokken bij het stuk en liep rond met de gedachte om te gaan regisseren dus dat kwam heel goed uit. Het was allemaal best pittig mede doordat de voorbereidingstijd zo kort was.”, aldus de debuterende regisseur.
Acteurs die samen poppen spelen. Het klinkt best gek, maar ik moet mijn petje afnemen voor de spelers. Het acteerwerk, de stemmen en het samenspel zijn erg bijzonder. Ze dansen zo nu en dan over het podium, maar toch blijft de aandacht van de kijker gevestigd op de pop. “We hebben adviezen gehad van de makers van Avenue Q, bijvoorbeeld dat je lichamelijk contact met elkaar moet maken tijdens het spelen van een personage.”, vertelt één van de ‘poppenacteurs’ Rein Hofman. En Anna Keuning, die ook een heerlijk satirische pinguïn speelt, vult aan, “Je merkt wel dat we meer op elkaar ingespeeld raken en dat het allemaal vloeiender verloopt.” Wat ik zelf een extra dimensie vind in het stuk, “dat eigenlijk nergens over gaat”, is dat de acteurs niet een vaste pop spelen en daarnaast ook nog andere rollen voor hun rekening nemen. Zoals bijvoorbeeld Cripta Scheepers die een geweldige hardhorende en naïeve Manon speelt.
Conclusie: Watskeburt?! Een musical 3.0 welke, ondanks dat de hoofdrollen gespeeld worden door poppen, niet geschikt is voor jongere kinderen. Mede vanwege de karakteristieke woordkeuze van De Jeugd van Tegenwoordig. Voor wie dan wel? Voor pubers en volwassenen die zin hebben in een irrationele en knotsgekke avond, gevuld met de hippe muziek van De Jeugd, fantastisch acteerwerk en een gezonde dosis humor. Zelf de dochters van Henk Poort staan, na het zien van de première, te popelen om het stuk nogmaals te kunnen zien. Welke vader kan dat nu zeggen? Sta jij ook open voor een paar ontregelde en absurde uurtjes en wil je je hoofd even helemaal leegmaken? Het kan! In Friesland, voor het eerst op 19 januari 2017 in Theater Sneek.
Astrid Koops-Tippersma

January 03rd, 2017

3/1/2017

Dolf Jansen na 25 jaar nog steeds niet uitgepoept!

20/12/2016

Foto

Het is het wachten waard… Een ontmoeting met de veelzijdige man die als eerste cabaretier onze minister-president in z’n voorprogramma had, die zichzelf vergelijkt met Muhammad Ali en die Paessens Moddergat tot een wereldattractie kan verheffen, ik heb het over Dolf Jansen. Wat een voorstelling zet hij neer in een eenvoudige setting waardoor zijn woorden zoveel meer impact hebben op het in groten getale aanwezige en hoofdzakelijk Sneker publiek. Een show die wat mij betreft zou moeten dienen als verplichte kost voor elke zichzelf respecterende inwoner van Nederland.
Het zijn drukke tijden voor de ietwat grieperige duizendpoot Dolf Jansen. “In 4 maanden 80 shows neerzetten, radio opnames maken en tussendoor nog het lichaam in vorm houden door het dagelijks doen van trainingen, rek- en strekoefeningen. Ik ben nu eenmaal een sportman.”, zo begint Dolf, “Het is in deze periode wel erg chaotisch allemaal, maar ik klaag niet hoor. Ik besef dat ik een bevoorrecht mens ben”, verklaart Dolf, “om dit te kunnen doen en om mensen te laten beseffen dat ze alleen zelf hun eigen gedrag bepalen en de manier waarop ze op anderen kunnen reageren. Die keuze kun je alleen zelf maken. Ook je ouders, vrienden of wie dan ook, hebben daar geen invloed op.” Het lijkt bijna zijn missie om deze boodschap aan zoveel mogelijk mensen te verkondigen en om de strijd met de verharding in deze wereld tegen te gaan.
Een boodschap die verpakt wordt in actuele en veelal hilarische situaties die hij schetst in zijn show of in 1 van de vele indrukwekkende citaten van mensen die net als Dolf hun visie op de situatie in de wereld niet onder stoelen of banken schuiven. Dit alles doorspekt met veel humor. En er werd wat afgelachen in Theater Sneek, behalve op het moment waarop Dolf een werkelijk schitterend eerbetoon houdt over ‘onze nummer 14.’
“Omdat de show niet op TV wordt uitgezonden, heb ik besloten om deze in Delft op te gaan nemen en online te plaatsen vanaf 30 december 2016. Zodoende kan iedereen deze terug zien.”, aldus Dolf. Je mist dan ‘live’ de vele ogenschijnlijke spontane interacties met het publiek, maar de strekking blijft helder: reageer niet vanuit je primaire gevoel zoals boosheid of woede, maar ga op een redelijke manier de dialoog aan met elkaar en leef je in in de situatie van de ander. Iedereen verdient ruimte op deze wereld en gun elkaar deze ook, ondanks dat je dan soms een stukje van je eigen plek moet ‘opofferen’.
Waarom de titel ‘Veilig’, wil ik graag weten. “Veiligheid is één van de mooiste en belangrijkste gevoelens van een mens. Ik kan dat alleen maar beamen. We zijn hier eigenlijk continue mee bezig. ’s Avonds geef ik de oudste een extra knuffel omdat het op school zo goed gaat, check ik nogmaals de fietsverlichting van de middelste en de volgende ochtend mag de jongste net even iets eerder bij ons in bed komen liggen. Een lekker veilig gevoel.
Een vervolg op zijn optreden bij het Nederlandse Correspondents' Dinner volgend jaar zit er hoogstwaarschijnlijk niet in voor de pezige sympathieke cabaretier. “Waarschijnlijk zal dit later in 2017 plaatsvinden, in ieder geval na de verkiezingen en dan zal Youp van ’t Hek de aangewezen persoon zijn om dit te doen. Maar ik hou mezelf aanbevolen om wederom met de toekomstige premier in de Beurs van Berlage op het podium te staan.”, vertelt Dolf, “wel ben ik alweer begonnen met schrijven voor mijn nieuwe programma volgend jaar, ik krijg door deze show heel veel inspiratie en wil nog meer inspelen op de menselijkheid en hoe we in de wereld staan.”

Het lopen van marathons staat heel even op een laag pitje. Wel neemt Dolf mijn uitnodiging graag aan om op 24 juni 2017 de mooiste marathon van het Noorden te komen lopen in Sneek. In 2014 was de snelste tijd 2.37.27. Lijkt mij een prima uitdaging voor je Dolf! En dan ben je ook nog op tijd weer thuis in Ouderkerk aan de Amstel om je verjaardag te vieren.
Tot slot zou ik iedereen willen aanraden om de show te gaan zien. Als dit in 1 van de theaters niet meer lukt, dan kan dit gelukkig nog via internet. Lijkt mij een heel veilig gevoel voor de toekomst. En dan weet u ook meteen waar mijn titel vandaan komt.
Astrid Koops-Tippersma

Wyn, wiven en woarst yn Theater Sneek

20/12/2016

Op donderdag 24 november 2016 vond er een heuse wereldpremière plaats in Theater Sneek. Het boek van schrijver en wijnboer Ilja Gort, De Vrouwenslagerij, is door schrijfster Anja Steegstra bewerkt tot een Fries toneelstuk. Het resultaat: een avondvullend en komisch toneelstuk, uitgevoerd door amateurtoneelgezelschap Teater Snits en geregisseerd door Theo Smedes. Het is tijd voor De Frouljus Slachterij!
Maar eerst heb ik op de vrijdag na de première een interview met de door de wol geverfde amateurspeler, Theo Jager. In dit stuk speelt hij een bijrol als veehandelaar en als politieman Alain Joubert, een rol die in mijn ogen op zeer overtuigende wijze gespeeld wordt. Theo is in het dagelijkse leven werkzaam bij ASR, maar in zijn vrije tijd gepassioneerd toneelspeler. Hij begon met deze hobby in zijn woonplaats Langweer, totdat hij in 1995 via een toenmalige collega en bestuurslid van Het Snitser Frysk Toaniel gevraagd wordt in te vallen. ‘Het beviel zo goed bij het gezelschap in Sneek dat ik daar ben gebleven’, aldus een bescheiden Theo, die vervolgt ‘daarnaast heb ik een paar keer gespeeld bij It Huzumer Toaniel, Sult en bij Probe. Maar ambities om dit vak professioneel te gaan beoefenen, heb ik niet hoor. Dat vind ik veel te onzeker allemaal…’ Overigens staat er eind maart 2017 alweer een nieuwe uitdaging op hem te wachten met een rol in het stuk “Amateurs”. Te zijner tijd volgen meer details via www.teatersnits.frl.
Voor degenen die het boek nog niet kennen, een korte toelichting op het verhaal. De Vrouwenslagerij speelt zich af in het slaperige Franse dorpje Salves in het hooggebergte van de Franse Pyreneeën. Boucherie Guy Chevalier, van vader Guy en dochter Bernadette, is the place to be voor de dorpsbewoners om hun dagelijkse portie vlees te halen, en voor hun babbels en roddels. Nadat pa plotseling het loodje legt en Bernadette met haar zeer onsympathieke man Bruno (goed gespeelde rol van Douwe Hoekstra) het hakbijltje overneemt, verdwijnen een aantal ‘kerels die toch niet gemist zullen worden’. De vier dames die uiteindelijk de slagerij runnen hebben er duidelijk schik in, er wordt heel wat “afgeslurpt”! Tegelijkertijd is 1 van de hardlopers bij de populaire vrouwenslagerij de overheerlijke Franse Merguezworstjes, een specialiteit die het voornamelijk oudere publiek na de voorstelling ook voorgeschoteld zal krijgen…
Anja Steegstra legt mij schriftelijk uit hoe het theaterstuk, in Sneek gespeeld door totaal 12 acteurs, tot stand is gekomen. ‘Ik las het boek en zag er mogelijkheden in om er een theatervoorstelling van te maken. Ik heb toen contact gezocht met Ilja Gort om toestemming te vragen. Hij was direct enthousiast en gaf mij de vrije hand om er een Fries toneelstuk van te maken. Hij had bewondering voor de manier waarop ik het had geschreven en heeft zich, samen met zijn vrouw tijdens de première in Sneek, heel goed vermaakt. Hij is trots op het feit dat 1 van zijn boeken nu bewerkt is tot een theatervoorstelling. Een Nederlandse versie van het stuk is overigens nog niet aan de orde.’
Tot slot heb ik nog een gezellig gesprek met Matthie Silvius-Van der Linden. Drijvende kracht en speelster bij de jaarlijkse Bonte Sneeker Avonden en sinds jaar en dag lid van Teater Snits. ‘Krite Snits had destijds nog helemaal geen jonge mensen in hun spelersbestand. Ik heb toen eerst een cursus bij Harry Looper gevolgd, die filmopnames maakte, zodat we onszelf konden terugkijken. Heel confronterend natuurlijk, maar daar leerde je wel veel van. En zo is het allemaal begonnen, nu alweer 39 jaar geleden…’, vertelt Matthie. ‘Uiteraard zijn nieuwe mensen altijd welkom in onze groep van zo’n 25 spelers’, geeft Matthie aan. ‘Om bijvoorbeeld jongeren aan de vereniging te binden en een kans te bieden hebben regisseurs Titia Huisman en Dirk de Vries afgelopen jaar leerzame acteer-workshops gegeven.’
En ze vervolgt ‘Krite Snits is al in 1850 opgericht en Het Snitser Frysk Toaniel is ontstaan in 1948. De toneelgezelschappen zijn 14 jaar geleden gefuseerd onder de naam TEATER SNITS’. ‘2016 is dus het 166e speeljaar... en ik vermoed daardoor 1 van de oudste toneelgezelschappen in Friesland, mogelijk wel de oudste.’ Na een korte speurtocht op Internet stuit ik op Toneelvereniging Onder Ons uit Leiden, die naar eigen zeggen “De oudste amateurtoneelvereniging van Nederland is, gesticht in 1854.” Hieruit blijkt dat Teater Snits dé oudste amateurtoneelvereniging van Nederland is! Voorlopig zijn ze trouwens nog lang niet uitgespeeld en ik hoop, samen met de 1.100 leden, dat we nog lang van deze ouderwets gezellige avonden in een mooi en uitverkocht Theater Sneek kunnen genieten.
Astrid Koops-Tippersma

Foto

Een blog is trendy én effectief!

25/11/2016

Hoeveel (professionele) bloggers en vloggers zijn er op de wereld? 1 miljard, 25% van de wereldbevolking, de helft van de 7,5 miljard inwoners op aarde? Geen idee… Maar het lijkt wel of iedereen dit tegenwoordig doet! Bloggen is wat mij betreft hét nieuwe woord van 2016 voor de Van Dale.
De huidige trend wat betreft ‘googelen’ is zoeken op zinnen of vragen in plaats van steekwoorden of termen (keywords). Google analytics registreert nu steeds meer deze complete zoekvragen. Dus een hogere ranking in Google, kun je onder andere realiseren door middel van het gebruik van een dergelijke ‘populaire zin’. Om een voorbeeld te geven, voorheen zocht men op ‘Activiteiten Sneek’ en nu vraagt men via Google ‘Wat is de gezelligste stad van Friesland?’.
Hoe zou je hier als bedrijf effectief op in kunnen spelen? Allereerst kun je via Google Trends kijken wat populaire en relevante zoekwoorden zijn, daarnaast vertel je iets over jezelf, je bedrijf, je activiteiten of wat je bezig houdt en hierover giet je je eigen unieke sausje. En ziedaar: een blog, die ook nog eens hoge digitale ogen scoort en vrijwel kosteloos is. Nu hoor ik je denken, ‘Goh, da’s nog best een ding...’ Maar dat valt reuze mee. Doe het stap voor stap, inventariseer waarover je wilt schrijven, hou het bij 1 onderwerp/hoofdthema, kijk eventueel naar de trending topics (kan per dag verschillen), schrijf vanuit je eigen visie maar probeer de interesse van de klant te wekken en de aandacht te behouden.
Als je een goede blog schrijft met diverse feiten (antwoorden) erin en deze online plaatst mèt uiteraard de juiste zoekzin (zoekopdracht) erin vermeld, dan ziet google dit als een soort kennisbank. Dit wordt ‘featured snippets’ genoemd. Deze uitgelichte fragmenten worden prominent weergegeven in de zoekresultaten. Ze komen zelfs boven de advertenties te staan! Dit komt doordat ze direct antwoord geven op de gestelde vraag. Bijkomend voordeel is dat deze informatie niet van Google’s eigen database afkomstig is, maar de content van anderen weergeeft. Een win-win situatie met een blog dus.
Mocht je je nu toch afvragen, ‘Huh, blog?’ of volgens de nieuwe Google zoektrend, ‘Hoe schrijf ik een goede blog?’. En je hebt geen idee hoe te beginnen, dan kun je altijd nog googelen op: ‘Astrid Koops-Tippersma van Aparthe kommunikatie in Sneek’. Ik geef je graag advies over diverse vormen van communicatie bij bedrijven en organisaties.
Overigens kun je vanaf 30 november 2016 stemmen op de publiekswoorden van 2016 én op de door Van Dale genomineerde woorden. De categorieën zijn jongerentaal, lifestyle, sport/amusement, economie en politiek. Wat mij betreft past dit woord bij alle 5, maar uiteindelijk is de keuze gevallen op ‘lifestyle’. Zou het nu niet leuk zijn dat iedereen op mijn Woord van het Jaar 2016 gaat stemmen? Heb ik meteen weer een nieuw onderwerp om over te bloggen!
**Met de Aparthe groetjes van Astrid**

Foto

`Simone kan (bijna) alles!

14/11/2016

Foto

Op een koude en natte zondag spreek ik met een van de grootste musicalsterren van Nederland: Simone Kleinsma. Die middag, 13 november, staat ze voor de tweede keer in Theater Sneek met haar bijzondere en succesvolle show Simone!, alleen begeleid door de veelzijdige pianist Bernd van de Bos. Na vele musicals, theatershows, revues, TV optredens en toneelstukken, nu dus een “nieuwe uitdaging met alleen een vleugel, mooie Nederlandstalige en soms vergeten liedjes en deels autobiografische anekdotes”, aldus de goedlachse en spontane vakvrouw.
Simone maakte in 2008 t/m 2011 al 2 soloprogramma’s met als titels ‘Simone - Songs from the Heart’ en ‘Simone’s Songbook’, beide shows met zowel Engelse als Nederlandse liedjes en 2 zangers / dansers aan haar zijde. Simone: “Na een paar jaar begon het toch weer te kriebelen en heb ik samen met een klein team deze show samengesteld met een ander en nog persoonlijker louter Nederlands repertoire.” Overigens wordt er nog een heel klein beetje Spaans in gezongen maar dat mag eigenlijk geen naam hebben.
Na de Kleinkunstacademie, die ze voortijdig verliet om in 1978 te gaan toeren met haar ontdekker Gerard Cox, speelde ze in diverse cabaretprogramma’s. Ze schitterde in vele producties en stond aan de wieg van de musicals in Nederland. “Destijds originele musicals waar Jos Brink en Frank Sanders in 1979 mee begonnen, met een kleine cast en simpele decors. Een mooie tijd.”, aldus Simone. Uiteindelijk zou ze voor deze 2 pioniers in ruim 6 jaar tijd 1200 voorstellingen in 3 achtereenvolgende producties spelen. Daarna volgden veelzijdige rollen in andere musicals, de Revue (met o.a. André van Duin), in toneelstukken, studioprojecten, CD’s, Maria in The Passion (2014) en diverse andere shows en series op televisie. “Een kwestie van uiteraard talent, de kans krijgen, de juiste mensen op je pad en een beetje mazzel” legt de blonde alleskunner uit. “Nou ja bijna alles… Ik zou wel heel graag een muziekinstrument willen bespelen, bijvoorbeeld gitaar of piano. Na een aantal lespogingen is het er nooit echt van gekomen… geen tijd om te oefenen, helaas’’, lacht Simone.
Vandaar deze show mèt begeleiding van een professional op de vleugel. “Het is een hele uitdaging. De keuze betreffende het repertoire is beperkter, je hebt nu niet een complete band achter je. Normaal gesproken werk ik met veel mensen om me heen en nu maar met z’n tweeën. Daarom ben ik des te blijer met Bernd, hij is een echte vakman!” Persoonlijk vind ik dat deze show niet meer nodig heeft. Het steekt goed in elkaar. De afwisselende combinatie van prachtige liedjes met mooie, vaak gevoelige teksten, de persoonlijke verhalen van Simone afgewisseld met grappige typetjes zoals de beschonken cafébezoekster en Amsterdamse dame op leeftijd, werkt prima in deze setting. Zo nu en dan kun je een speld horen vallen, zoals bijvoorbeeld bij de nummers ‘Soms’ en ‘De seizoenen’. Maar ook kan de diva het gemêleerde publiek, van gezinnen tot directeuren en van zondags geklede dames tot kleurrijke stelletjes volkomen luidkeels laten meezingen met het drieletterwoord van een bekend nummer van Veldhuis & Kemper.
De cheque die Simone eerder dit jaar in maart kreeg vanwege haar landelijke promotie van onze mooie waterpoortstad door het zingen van ‘Sneker Café’ van Drs. P, is nog niet verzilverd. “Ik heb in de zomer een popart-achtige film opgenomen en daardoor geen tijd gehad om te genieten van het mij aangeboden verwenweekend in Sneek. Wat vond ik dat toch aardig! Ik hoop in het voorjaar, liefst bij mooi weer, alsnog hiervan te gaan genieten. Ik ga ervan uit dat de cheque niet zal verlopen…” zegt ze gekscherend. “Wat betreft mijn carrière was het maken van een film zo ongeveer het laatste dat nog op mijn wensenlijstje stond. Dit kan ik nu ook afstrepen.” Tot slot, tijd om het rustiger aan te doen? “Nee, in het nieuwe jaar volgt wederom in diverse grote theaters een korte tour van Musicals in Concert. Maar grote kans dat ik daarna wederom in Sneek ben! En dan om ècht te genieten van deze mooie en gezellige stad.”

DOEK! ‘een feest om te spelen’ en ‘een lust om te zien’.

30/10/2016

Foto

Als ik met Tamara Schoppert en Hilbert Dijkstra aan tafel zit, valt me meteen op hoe gepassioneerd ze zijn over het van oorsprong Nederlandse toneelstuk DOEK! Na 5 succesvolle try-outs vindt op zaterdag 29 oktober 2016 de première plaats in Theater Sneek . Begrijpelijk dat bij de laatste doorloop en nabespreking met regisseuse Froukje van Houten de puntjes op de ‘i’ worden gezet en er nog even pittig gediscussieerd wordt, alvorens ik mag aanschuiven.
Beide acteurs heb ik al eerder samen zien spelen in het openluchtspektakel ‘Grutte Pier fan Kimswert’. Het contrast kan bijna niet groter. Het één een eigentijds, fictief stuk wat zich in het theater afspeelt met alleen een bank en kapstok als decor en 2 acteurs die volledig op elkaar aangewezen zijn en het ander in een groots opgezette arena van boomstammen, gespeeld in weer en wind, met een leger aan figuranten, waargebeurd en van groot historisch belang voor Friesland. ‘Dat is het mooie aan dit vak’, zegt Tamara, ‘Het is beide zo leuk om te doen en we voelen ons zeer bevoorrecht, het is een feest om dit stuk in het Fries te mogen spelen! Alles zit erin, het is een goed stuk met mooie dialogen en daarnaast ook puntige momenten’.
Meer over DOEK! Het gaat over twee acteurs die na 25 jaar opnieuw het stuk repeteren waarmee ze vroeger triomfen vierden. Richard, een rol van Hilbert Dijkstra, heeft een mond zo groot als zijn ego. Lies, gespeeld door Tamara Schoppert, is de enige actrice die zich niet door zijn air op de kast laat jagen. Al snel lopen repetitie en werkelijkheid door elkaar heen. Want Richard en Lies zijn elkaars grote liefde maar kunnen niet met elkaar leven.
Het oorspronkelijk Nederlandse stuk is door Maria Goos speciaal voor de acteurs Loes Luca en Peter Blok, geschreven. Zij speelden het vanaf oktober 2010 t/m 2012 in een groot aantal theaters. In seizoen 2013-2014 werd het inmiddels in het Duits vertaalde toneelstuk opgevoerd onder de titel ‘Der letzte Vorhang’. Vanaf 26 februari t/m 1 mei 2016 staat de originele versie opnieuw in de Nederlandse theaters. En dan nu ook op Friese bodem in een praktisch letterlijk vertaalde Friese versie van Gurbe Dijkstra en geproduceerd door David Lelieveld.
‘Geen enkele voorstelling is gelijk’, zegt Hilbert, ‘het is elke avond anders’. ‘Erg belangrijk is de timing en het samenspel met het publiek, je bent ze als het ware aan het regisseren en je blijft zoeken naar de juiste manier van het spelen van de scenes. Je kan daardoor ook wel eens een andere kant op buigen.’ ‘Soms gaat het maar om de intonatie van 1 woord’, aldus Froukje, ‘dit kan een groot verschil uitmaken in hoe iets geïnterpreteerd wordt door het publiek en daardoor blijft het stuk tot het einde toe onvoorspelbaar’.
Op mijn vraag of er wezenlijke verschillen zijn tussen het Nederlandse stuk en de Friese bewerking, is het antwoord van de regisseuse dat het Friese toneelstuk iets meer tragiek bevat en een diepere laag heeft, terwijl de originele versie meer de komische kant opzocht. ‘Dat is mede de verdienste van Froukje’, beamen de acteurs. Persoonlijk vind ik deze afgewogen mix erg goed tot zijn recht komen. En uiteindelijk gaat het om de liefde en het maken van (de juiste?) keuzes, waarbij het publiek heen en weer wordt geslingerd tussen het heden en verleden. Bijna zou je willen dat de geschiedenis een andere wending had genomen…

Tenslotte ben ik benieuwd waar Tamara en Hilbert na deze productie nog graag in zouden willen acteren. Na een korte stilte zegt Hilbert lachend ‘Foppe en Riemer de musical! En dan zou ik bij voorkeur Riemer van der Velde (1983-2006 Voorzitter van sc Heerenveen) willen spelen, maar dit zal nog wel even op zich laten wachten...’ ‘Dan moet ik maar Foppe de Haan zijn’, zegt Tamara uiteindelijk gekscherend. Ik vind dit ambitieuze idee voor het maken van een musical over deze 2 clubiconen van sc Heerenveen een mooie afsluiting van het gesprek.
’s Avonds ben ik terug in het theater om op de bijna uitverkochte première aanwezig te zijn. Na ontvangst van een glas bubbels, zie ik in een ooghoek Riemer van der Velde met zijn vrouw Annie van der Velde zitten. Ik trek mijn stoute schoenen aan en stap af op één van de meest markante Friese personen uit Nederland. Hij moet lachen als ik hem vertel over de uitspraak van Hilbert. Op mijn vraag wat dhr. Van der Velde zelf vindt van het plan voor een eventueel musical over zijn leven, zegt hij diplomatiek: ‘ik ben er niet meteen voor, maar ben er ook niet op tegen.’ Na mijn toelichting op het toneelstuk (‘waar gaat DOEK! eigenlijk over?’) nemen we afscheid van elkaar. Ruim 20 jaar na het door Tryater opgevoerde theater- en voetbalspektakel ABE! in het Abe Lenstra stadion, verheug ik me stiekem op een vervolg. Maar voorlopig kunnen we eerst nog genieten van DOEK!
Ik hoop persoonlijk dat de ook in de Nederlandse productie gebruikte en ietwat versleten Chesterfield bank nog lang niet teruggaat naar het zomerhuis van de Nederlandse producent Hans Kik. Het publiek blijft van begin tot eind geboeid en ik vind het prachtig om te zien hoe de acteurs zich moeiteloos verplaatsen in andere persoonlijkheden en in verschillende periodes van hun levens. De staande ovatie is in mijn ogen meer dan verdiend. Laat DOEK! t/m 28 januari 2017 eerst nog maar de harten van het Friese publiek veroveren, een toneelstuk dat naar mijn mening op het Friese lijf van beide acteurs geschreven is.
Astrid Koops-Tippersma