Blog Archives - APARTHE kommunikatie

De Dijk in het theater als een rots in de branding

30/4/2017

Foto

Van tevoren vraag ik me af of een soul-, blues- en rockband als De Dijk wel veel en het juiste publiek zal trekken in het theater. Deze twijfel wordt snel weggenomen als ik de foyer van het theater binnenkom waar het werkelijk bommetje vol is. Een uitverkocht huis vanavond! De sfeer is goed en het is erg gezellig, om me heen veel ‘oude bekenden’, voornamelijk veertigers en vijftigers. Mensen die vaak al van jongs af aan fan zijn van de vijfkoppige Amsterdamse formatie die één van de grondleggers van de Nederlandstalige popmuziek is.
Deze theatertour is genoemd naar de nieuwste cd van De Dijk, genaamd ‘Groef’. Een album met vijftien oude liedjes die, volgens de site van De Dijk, een kek nieuw kostuum hebben aangekregen. Het ene nummer viert nu feest als een Mexicaanse mariachi-band, het andere verleidt je in een glimmend zijden pak. En daarnaast staan er nog twee nieuwe liedjes op, Prachtnacht en Geloofde Lente. Wat mij betreft wordt de tour omgedoopt tot ‘Groove’ ten eerste vanwege het feit dat de zaal de nieuwe oude nummers zeer enthousiast ontvangt en ten tweede omdat er naar mijn mening nog niet veel groeven te zien zijn bij de in 1953 geboren zanger Huub van der Lubbe.
Maar waarom het theater in? Vraag ik na afloop aan het boegbeeld van de band, welke overigens vernoemd is naar de Amsterdamse Zeedijk. “We hebben altijd veel in popzalen en muziekpodia gestaan en vinden dat onze nummers meer tot z’n recht komen in het theater en dat mensen dan ook echt luisteren naar de muziek. En als de mensen blijven komen, dan werkt het en is het goed. Uiteraard moet je je blijven ontwikkelen en soms ook iets over een andere boeg gooien. Elke dag moet je er 100% voor blijven gaan.” En dat is volgens mij ook het geheim van deze band. Van der Lubbe vervolgt: “Het is net als in de liefde, je moet iedere dag ‘Ik hou van jou’ zeggen, maar wel telkens op een andere manier.” Stiekem hoop ik dat deze uitspraak zal leiden tot een nieuw nummer…
Op het nieuwe album staat zelfs een nummer dat 35 jaar geleden al geschreven is (‘Liefje Liefje’), maar het blijft mooi en actueel. De teksten zijn werkelijk tijdloos. Waarop de charismatische zanger zegt, “Ik doe mijn best om iets zinnigs te vertellen.” Hij doet me op het podium soms denken aan Joe Cocker. Dezelfde uitstraling en oprecht zingen vanuit het hart. Van der Lubbe beaamt dit en voegt eraan toe, “Joe is één van mijn helden. Ik heb hem twee keer mogen ontmoeten. Het hoogtepunt was de uitreiking door hem van het platina album Blauwe Schuit.” Wat zijn de verdere toekomstplannen van de zanger, dichter, acteur en tekstschrijver? “Binnenkort beginnen de opnames voor de film ‘Niemand in de stad’ van Michiel van Erp, naar het gelijknamige boek van Philip Huff. Ik speel daarin een bijrol. Traditiegetrouw zijn er in december de drie optredens in rocktempel Paradiso. In januari/februari 2018 zullen we optreden bij De Vrienden van Amstel Live in Ahoy. Daarna zien we wel weer verder.”
Dit is wat betreft deze tour het enige optreden in Friesland van de in 1981 opgerichte band De Dijk, bijgestaan door een extra gitarist en twee blazers De Nieuwe Dijk Horns. Dat verklaart waarschijnlijk het feit dat het in Sneek al zo snel uitverkocht was. Ondanks dat er tijdens het eerste optreden in 1982 in Het Bolwerk een ei werd gegooid. Bijna was de naam veranderd in ‘De Deik’. Het is gelukkig allemaal goed gekomen. De Dijk in het theater staat als een rots in de branding. Enig minpuntje is wellicht dat met name voor de pauze de zang zo nu en dan overstemd werd door het slagwerk.
Naar eigen zeggen was deze tiende editie “het beste optreden tot nu toe van deze Groef tour. Er was meteen een leuke sfeer in de zaal”, waarbij Van der Lubbe het Sneker publiek als ‘goed’ bestempeld. Er volgen de komende maanden nog ruim twintig theaters. Wat mij betreft komt er een vervolg met Groef deel II! Er staan nog teveel fantastische nummers op de ruim twintig elpees en cd’s die het verdienen om door drummer Antonie Broek opnieuw gearrangeerd te worden tot deze veelal ingetogen liedjes en om de woorden van Huub te citeren, ‘je mond bij te houden en te genieten.’
Astrid Koops-Tippersma

De 3 JS kruipen in de huid van U2

11/4/2017

Foto

Als ik mijn ogen dicht doe, hoor ik U2. Bijzonder. Wat kunnen deze mannen spelen! Ben ècht onder de indruk, evenals, lijkt mij, alle andere bezoekers in het uitverkochte Theater Sneek. Terwijl volgens Jaap er maar ‘54% van de aanwezigen eens een keer bij een concert van de 3 JS zijn geweest’. Dit geeft aan dat het Volendamse trio werkelijk muziek kan maken. Alhoewel ze volgens Jan “een hele kleine stip zijn op de muziekkaart in vergelijking met U2”.
De 3 JS, gevormd door Jan Dulles, Jaap Kwakman en Jan de Witte, bestaan dit jaar tien jaar. Tijdens een optreden in 2016 bij Vrienden van Amstel Live kropen zij in de huid van de Ierse rockband U2. Dit werd zo enthousiast ontvangen door het publiek dat ze vervolgens besloten een theatershow te maken rond het U2-album ‘The Joshua Tree’ dat in 2017 zijn 30-jarig jubileum viert. De tour is, tot hun eigen verbazing, de grootste en meest bezochte tour die ze ooit hebben gedaan. Veertig uitverkochte shows in de grootste theaters van Nederland. Hiermee is dus een compleet nieuw publiek aangeboord dat niet eerder had geweten van de veelzijdigheid van het Volendamse trio.
Apart is de manier waarop de show begint, een rommelige setting met alle zaallichten aan en een ‘roadie’ die ietwat verdwaald over het podium loopt. Maar als de mannen opkomen en het openingsnummer ‘I will follow’ inzetten, klinkt het meteen goed. De roadie Emil Szarkowicz betreedt daarna nog regelmatig het podium en legt op prettige manier uit wat de achtergrond is van de nummers en hoe ze zijn ontstaan. Naast deze ‘vierde man’ spelen er nog drie begeleiders mee met alle bekende en minder bekende 11 nummers van het meest geprezen en vijfde studioalbum van Bono en consorten. Tevens worden er nog een aantal ‘extra’ nummers gespeeld, waaronder de toegift en voor mij de absolute nummer 1 van U2: ‘One’. Maar ook het mooi uitgevoerde lied ‘I Still Haven't Found What I'm Looking For’ begeleidt door de 15 koppige Vocal Groep Lok en Lol uit Sint Jansklooster maakt indruk op iedereen.
Bij mij rees na het concert nog de vraag waarom het album uiteindelijk de naam kreeg van de cactusachtige boom in de Mojave woestijn in zuidelijk Californië. Dat blijkt deels te danken aan de bekende Nederlandse fotograaf Anton Corbijn. U2 wilde een cinematisch interessante locatie die het gevoel van het album en specifiek de weidsheid van het Amerikaanse landschap zou weergeven. Anton Corbijn ging op zoek naar locaties in de V.S. waarop hij dit gevoel met de band kon vastleggen. In december 1986 reisden ze met een bus naar de Mojave voor de driedaagse fotoshoot. Na de eerste avond vertelde Corbijn de band over de Joshua trees als mogelijk thema voor het album. Nadat Bono de Bijbel had geconsulteerd over de achtergrond van de naam van de bomen, werd besloten om het album The Joshua Tree te noemen.
Al met al een zeer geslaagde avond en een supersfeertje in het Theater in Sneek. Of ik nu aanhanger ben geworden van de 3 JS valt te betwijfelen, maar feit is wel dat ze geweldig kunnen spelen. Deze band verdient het absoluut om met hun nieuwe èn huidige grote schare fans het 10-jarig jubileum uitbundig te vieren met onder andere een nieuw studio-album en een grote show in het AFAS Live op 28 oktober 2017. Maar tot het zover is, kan ik eenieder aanraden om nog één van de komende tweeëntwintig theatertours te gaan bezoeken!
Astrid Koops-Tippersma